صادق آبروش، رئیس اداره بیابان منابع طبیعی و آبخیزداری استان قم در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع رسانی خبرقم (قم‌نا)، پیرامون آخرین وضعیت بیابان‌های استان قم، اظهار کرد: براساس مطالعات سال ۱۳۸۳ از کل مساحت استان قم، حدود ۲۷ درصد بیابان و حدود ۴۵ درصد نیز مستعد بیابانی شدن است.

وی با بیان اینکه مساحت عرصه های بیابانی در استان قم حدود ۲۷۰ هزار هکتار است، تصریح کرد: طی سال‌های اخیر سطح مناطق مستعد بیابانی شدن از حدود ۴۳۰ هزار هکتار به بیش از ۵۰۰ هزار هکتار افزایش پیدا کرده است.

آبروش در تشریح شایع‌ترین دلایل گسترش بیابان‌ها در استان قم، خاطرنشان کرد: قطع حقابه‌های زیست محیطی  طی ۲۷ سال گذشته، بهره‌برداری بیش از حد از منابع آب زیرزمینی و وجود چاه‌های آب غیرمجاز در سطح استان به‌ویژه منطقه مسیله، اراضی کشاورزی رهاشده شرق استان، چرای مفرط دام به ویژه شتر در مناطق مسیله و دیر و مره، تداوم خشکسالی‌های هیدرولوژیک، بهره برداری بیش از توان اکولوژیک منطقه مانند  استفاده از معادن از شایع‌ترین دلایل گسترش بیابان‌ها در استان قم است.

وی از دشت‌های حسین‌آباد میش مست، سراجه، مسیله به عنوان مناطقی نام برد که طی سال‌های اخیر بیشترین بیابان‌زایی در آن‌ها رخ داده است.

آبروش با اشاره به مهمترین بیابان‌های قم، ابراز کرد: بیابان‌های قم عمدتا در شرق استان شامل مناطق حسین‌آباد میش مست، سراجه، مسیله، اراضی بیابانی پیرامون قمرود و کوه سفید، شرق دریاچه حوض سلطان واقع شده است.

وی اضافه کرد: البته منطقه کوه نمک واقع در غرب استان نیز یکی از مهم‌ترین عرصه‌های بیابانی بوده که در سال‌های اخیر با اجرای پروژه‌های مقابله با بیابان‌زایی شامل نهالکاری و مدیریت هرزآب، این موضوع به طور قابل توجهی کنترل شده است.

آبروش در ادامه اظهارات خود، اصلی‌ترین تبعات بیابان‌زایی در استان قم را تهدید سلامت افراد و شهروندان دانست و در ادامه بیان کرد: گسترش بیابان‌ها باعث می‌شود بیماری‌های قلبی-تنفسی و انواع آلرژی‌ها شیوع یابد.

وی با بیان اینکه بیابان‌زایی عاملی خطرآفرین برای خطوط مواصلاتی مانند آزادراه‌ها و خطوط ریلی و تاسیسات موجود در منطقه است، ابراز کرد:  افزایش تصادفات جاده‌ای به دلیل کاهش شدید دید رانندگان در آزادراه قم -گرمسار از جمله این موارد است.

آبروش همچنین با اشاره به نقش پدیده گرد و غبار در افزایش مصرف انرژی، گفت: بالا رفتن فزاینده مصرف آب به منظور پاکسازی اثرات گرد و غبار در سطح شهر، افزایش مصرف برق و استفاده از وسایل خانگی پاک کننده و فرسودگی زودهنگام  تجهیزات حساس الکترونیک از دیگر تبعاتی است که می‌توان برای بیابان‌زایی برشمرد.

وی در ادامه تامین حقابه زیست محیطی منطقه مسیله را اشاره کرد و در این باره توضیح داد: فرهنگ‌سازی مصرف آب و حفظ پوشش گیاهی منطقه، نظارت دقیق‌تر بر چاه‌های مورد بهره‌برداری، تعادل دام و مرتع، استفاده از پساب یا آب خاکستری و افزایش تخصیص اعتبارات استانی و ملی از جمله مواردی است که می‌بایست در بحث مقابله با بیابان‌زایی مورد توجه قرار گیرد.

آبروش میزان اعتبارات هزینه شده برای جلوگیری از بیابان‌زایی در استان قم را طی سال ۱۴۰۲ حدود ۴.۶ میلیارد تومان از اعتبارات ملی و حدود  ۲.۴ میلیارد تومان از منابع استانی عنوان کرد و سپس افزود: آبیاری و مراقبت حدود ۳۰۰ هکتار، مدیریت هرزآب ۲۰۰ هکتار، نهال‌کاری مشارکتی در سطح ۴۰۰ هکتار قم-گرمسار با مدیرعامل شرکت آزاد راه حرم تا حرم، نهال‌کاری ۱۰۰ هکتار جنت آباد، ۱۷۰ هکتار نواران، ۱۵ هکتار حسین‌آباد پل و ۷۶ هکتار دستجرد از جمله اقدامات اداره‌کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان قم در سال گذشته است.